ข้อมูลทั่วไป

ตั้งอยู่ทางใต้ของกรุงเทพฯประมาณ 862 กิโลเมตรเป็นเกาะที่ใหญ่ที่สุดของประเทศไทยซึ่งมักขนานนามว่าไข่มุกแห่งอันดามันหรือไข่มุกแห่งภาคใต้ แหล่งทรัพยากรธรรมชาติ - คาบสมุทรหินหน้าผาหินปูนหาดทรายขาวอ่าวกว้าง ๆ อันเงียบสงบ และ ป่าเขตร้อนทำให้เกิดเป็นเกาะและจังหวัดที่มีผู้คนนิยมมากที่สุด

ตั้งอยู่ในเขตร้อนนอกชายฝั่งตะวันตกของภาคใต้ของประเทศไทยในทะเลอันดามันและมหาสมุทรอินเดียจังหวัดครอบคลุมพื้นที่ประมาณ 543 ตารางกิโลเมตร (ไม่รวมเกาะเล็กเกาะน้อย) คาดว่าจังหวัดภูเก็ตครอบคลุมพื้นที่ประมาณ 590 ตารางกิโลเมตรหากมีเกาะเล็ก ๆ 39 เกาะรวมอยู่ด้วย ความยาวทั้งหมดของเกาะจากเหนือจรดใต้ประมาณ 48.7 กิโลเมตรและกว้างประมาณ 21.3 กิโลเมตร

ภูเก็ตมีอาณาเขตติดต่อกับจังหวัดพังงาไปทางทิศเหนือ อีกสามด้านล้อมรอบด้วยทะเลอันดามันซึ่งเป็นที่ที่มีแหล่งดำน้ำที่ดีที่สุดหลายแห่ง เกาะเชื่อมต่อกับจังหวัดพังงาโดยสะพานสารสินและสะพานเทพกระษัตรี

การพักบนเกาะนั้นง่ายเนื่องจากมีเพียงสองฤดูกาลในหนึ่งปีคือฤดูฝน (พฤษภาคมถึงตุลาคม) และฤดูร้อน (พฤศจิกายนถึงเมษายน) นักท่องเที่ยวไม่แนะนำให้เดินทางไปภูเก็ตระหว่างเดือนกันยายนถึงตุลาคมเนื่องจากเป็นช่วงที่ฝนตกชุก ช่วงเวลาที่ดีที่สุดสำหรับการเยี่ยมชมคือตั้งแต่เดือนพฤศจิกายนถึงกุมภาพันธ์เมื่อเป็นไปได้ที่จะเห็นท้องฟ้าสีฟ้าใสสัมผัสกับสายลมทะเลที่สดชื่นและประหลาดใจที่น้ำทะเลใสราวคริสตัลขณะนอนหลับอยู่บนหาดทรายละเอียด อุณหภูมิเฉลี่ยอยู่ระหว่าง 23 ° C ถึง 33 ° C

โทโพโลยีของภูเก็ตมีความโดดเด่นด้วย 70 เปอร์เซ็นต์ของพื้นที่ปกคลุมไปด้วยภูเขาที่ทอดยาวจากเหนือจรดใต้และอีก 30 เปอร์เซ็นต์เป็นที่ราบตั้งอยู่ในภาคกลางและตะวันออกของเกาะ เกาะนี้ไม่มีแม่น้ำสายสำคัญยกเว้นแม่น้ำและลำธารทั้งหมด 9 แห่ง

จังหวัดภูเก็ตแบ่งออกเป็น 3 เขตปกครองคืออำเภอเมือง อำเภอถลาง และ อำเภอกะทู้

ภูเก็ตมีอะไรมากกว่าที่จะให้ผู้มาเยี่ยมชมนอกเหนือจากทะเลมรดกทางธรรมชาติ, ทราย, ท้องฟ้า, ชายหาด, ป่าไม้ และ แหล่งดำน้ำที่มีชื่อเสียงระดับโลก สถาปัตยกรรมชิโนโปรตุกีสสร้างความพึงพอใจให้กับนักท่องเที่ยวที่มาเยือนเมืองในขณะที่การต้อนรับสไตล์ภูเก็ตไม่เคยล้มเหลวในการสร้างความประทับใจให้กับผู้มาเยือนทุกช่วงชีวิต นอกจากนี้ยังมีที่พักตั้งแต่รีสอร์ทระดับโลกไปจนถึงบังกะโลสไตล์เขตร้อนเพื่อตอบสนองความต้องการที่แตกต่างของนักเดินทาง สำหรับผู้ชื่นชอบอาหารทะเลมีตัวอย่างให้เลือกมากกว่ากุ้งก้ามกรามที่โด่งดังของภูเก็ต คุณลักษณะเหล่านี้ทำให้ภูเก็ตเป็นจุดหมายปลายทางที่ไม่เหมือนใครอย่างแท้จริง

ประวัติของภูเก็ต

นักธรณีวิทยาส่วนใหญ่เชื่อว่าพื้นที่ที่รู้จักกันในชื่อภูเก็ตในปัจจุบันเคยเป็นแหลมที่ทอดยาวไปสู่ทะเลอันดามัน การก่อตัวทางภูมิศาสตร์ค่อยๆเปลี่ยนตำแหน่งเสื้อคลุมในที่สุดก็แยกออกจากแผ่นดินใหญ่

นักปรัชญาชาวกรีกผู้โด่งดังคาร์ดินัลปโตเลมีเป็นคนแรกที่กล่าวถึงแหลมในหนังสือของเขาที่เขียนในปี 157 แหลมถูกเรียกในท้องถิ่นว่า จังซีลอน ซึ่งตั้งอยู่ระหว่างละติจูด 6 N และ 8 N (เว็บไซต์ปัจจุบันของเกาะภูเก็ต) ชาวพื้นเมืองเรียกสถานที่แห่งนี้ว่า "ถลาง" ซึ่งพัฒนาขึ้นเป็นชื่อเมืองหลักไปทางทิศเหนือของเกาะ

ในฐานะที่เป็นจุดแวะพักที่สมบูรณ์แบบสำหรับผู้ค้าที่หลบภัยจากมรสุม จังซีลอน ยินดีต้อนรับพ่อค้าจากอินเดียเปอร์เซียอารเบียพม่าจีนและสยาม ในช่วงศตวรรษที่ 16 เกาะแห่งนี้ยังเป็นท่าเรือการค้าที่ได้รับความนิยมสำหรับดีบุกกับพ่อค้าชาวโปรตุเกสชาวดัตช์ชาวอังกฤษและชาวฝรั่งเศสที่มารวมตัวกันที่เกาะแห่งนี้ สิ่งนี้มีส่วนทำให้การพัฒนาของการขุดไม่เคยมีมาก่อน นักธุรกิจและนักขุดชาวจีนอพยพมาที่ภูเก็ตในไม่ช้าและมีความสุขกับความมั่งคั่งทางธุรกิจที่เฟื่องฟู

นอกเหนือจากการทำหน้าที่เป็นจุดนัดพบสำหรับผู้ค้าจากยุโรปเอเชียกลางและจีนแล้วภูเก็ตยังดึงดูดผู้อพยพที่มีความทะเยอทะยานโดยเฉพาะจากโปรตุเกสและจีนเข้ามาทำงานในเหมืองแร่ดีบุก ด้วยประวัติศาสตร์ที่มีสีสันผู้เยี่ยมชมชื่นชมสถาปัตยกรรมสไตล์ชิโนโปรตุกีสในเมืองโดยเฉพาะอาคารที่ตั้งอยู่บนถนนถลางและเยาวราช

เมืองถลางถูกล้อมรอบไปด้วยกองทหารพม่าที่บุกเข้ายึดบริเวณชายฝั่งในปี พ.ศ. 2328 ภายใต้การนำของจันผู้เป็นม่ายของผู้ว่าราชการจังหวัดและน้องมุกของเธอซึ่งเป็นหนึ่งในผู้อยู่อาศัยในท้องถิ่น มันใช้เวลากว่า 30 วันสำหรับกองกำลังป้องกันของภูเก็ตภายใต้คำสั่งของจันทร์และมุกเพื่อเรียกร้องชัยชนะของพวกเขา อันเป็นผลมาจากการกระทำที่กล้าหาญดังกล่าวทำให้ขุนนางและมุกมุกชื่อท้าวเทพกระษัตรีและท้าวศรีสุนทรตามลำดับ เพื่อเป็นเกียรติแก่พวกเขาอนุสาวรีย์ได้ถูกสร้างขึ้นที่สี่แยกท่าเรือซึ่งอยู่ห่างจากตัวเมืองภูเก็ตไปทางเหนือ 12 กิโลเมตรในปี 2509 พวกเขายังคงได้รับความนับถืออย่างสูงจากชาวภูเก็ตแม้กระทั่งทุกวันนี้

อย่างไรก็ตาม 24 ปีต่อมาชาวพม่าประสบความสำเร็จในการยึดถลางทำให้ชาวบ้านหลายคนหนีไปที่พังงาและกระบี่ ในปีพ. ศ. 2368 บางคนกลับมาสร้างเมืองอีกครั้งและสร้างชุมชนทำนา ในทางตรงกันข้ามพื้นที่ทางตอนใต้ของเกาะ (เมืองภูเก็ตในปัจจุบัน) ได้รับการพัฒนาและกลายเป็นศูนย์กลางการซื้อขายแร่ดีบุก

เมื่อภูเก็ตได้รับการยกระดับเป็นเมืองในปีค. ศ. 1850 มันดึงดูดผู้อพยพจากอำเภอถลางและชุมชนใกล้เคียงให้มากขึ้น ในปีพ. ศ. 2437 ภูเก็ตได้รับการเลื่อนตำแหน่งให้เป็นหน่วยงานบริหารส่วนเดือนภายใต้การกำกับดูแลของหน่วยงานส่วนกลาง (ตั้งอยู่ในกรุงเทพมหานคร)

ในปีพ. ศ. 2445 พระยารัษฎาโกษะมณีนักธุรกิจจีน - ไทยผู้มีส่วนร่วมในการพัฒนาเมืองสมัยใหม่ของภูเก็ตได้รับการแต่งตั้งเป็นผู้ว่าราชการจังหวัดภูเก็ต เขายังช่วยปรับปรุงสวัสดิการของผู้อยู่อาศัยในท้องที่และสร้างระบบตลาดในชนบท ในปี 1916 ภูเก็ตได้กลายเป็นจังหวัด

อุตสาหกรรมเหมืองแร่ดีบุกค่อย ๆ ล้มเหลวในการสร้างการเติบโตทางเศรษฐกิจในจังหวัดภูเก็ตโดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากปี 1985 เมื่อราคาของดีบุกลดลงครึ่งหนึ่ง อย่างไรก็ตามด้วยทรัพยากรธรรมชาติทำให้ภูเก็ตกลายเป็นแหล่งท่องเที่ยวที่มีศักยภาพสูง ไข่มุกขัดเงาแห่งอันดามันแห่งนี้เป็นจุดหมายปลายทางที่มอบประสบการณ์ที่น่าจดจำแก่ผู้มาเยือน

ประวัติศาสตร์อันยาวนานของเกาะได้สร้างรูปแบบที่โดดเด่นของภูเก็ตในปัจจุบันด้วยกลุ่มชาติพันธุ์ที่หลากหลายวัฒนธรรมอิทธิพลสถาปัตยกรรมและอาหารรสเลิศ ด้วยจำนวนประชากรประมาณ 35% ที่ประกอบไปด้วยชาวไทยมุสลิมจึงมีความเป็นไปได้ที่จะเห็นวัดเบญจมบพิตร (วัดไทย) ที่ตั้งอยู่ถัดจากมัสยิด